Ospa wietrzna to jedna z najczęstszych chorób zakaźnych wieku dziecięcego. Jej objawami są m.in. gorączka, ogólne złe samopoczucie i charakterystyczne krosty na skórze: wysypka. Jak wyglądają wykwity i jak długo wyskakują krosty przy ospie? Sprawdź poniżej!
Choroba ta jest wywołana przez wirusa ospy wietrznej i półpaśca, który najczęściej przenoszony jest drogą kropelkową. Na przebieg choroby wpływ ma wiele czynników. Jakich?
Czym jest ospa? Jak długo wyskakują krosty przy ospie?
Jest to jedna z najczęstszych infekcji występujących głównie u dzieci, choć może dotyczyć również dorosłych. Wirus ten przenoszony jest drogą kropelkową, a zakażenie może prowadzić do wystąpienia charakterystycznych objawów, takich jak gorączka i pojawienie się czerwonych plamek, które przekształcają się w pęcherzyki wypełnione płynem. Inne objawy ospy to: osłabienie odporności, świąd, ból głowy czy brak apetytu.
Ile trwa leczenie tej choroby?
Leczenie ospy wietrznej skupia się głównie na łagodzeniu objawów, ponieważ wirus musi przejść naturalny cykl infekcji. Pierwsze objawy pojawiają się po okresie wylęgania (od 10 do 21 dni). Chory przestaje zarażać po „przyschnięciu” pęcherzyków.
Jak długo wyskakują krosty przy ospie?
Grudki zaczynają pojawiać się w ciągu 72 godzin od wystąpienia pierwszych objawów choroby. Warto jednak pamiętać, że nie wszyscy pacjenci przejdą przez wszystkie etapy choroby. U niektórych wysypka będzie niewielka.
Jak długo wyskakują krosty przy ospie? Od 7 do 14 dniach po wystąpieniu pierwszych krost zaczną one przysychać. Ślady będą znikać powoli. By uniknąć blizn po ospie, mimo swędzenia, osoba chora powinna unikać drapania zmian skórnych.
Jak wygląda leczenie?
Ospa wietrzna to choroba zakaźna, na którą nie istnieje tak naprawdę – podobnie jak w przypadku grypy – skuteczne lekarstwo. W aptekach dostępne są leki przeciwwirusowe, ale mają one spore skutki uboczne, więc czasami konieczne jest przechorowanie ospy wietrznej.
A oto kilka ogólnych najważniejszych zaleceń dotyczących leczenia:
- ochrona skóry – należy unikać drapania i przebijania pęcherzyków, aby zapobiec infekcjom bakteryjnym i zminimalizować ryzyko powstania blizn. Strupki po ospie można smarować preparatami zakupionymi w aptece, jednak pod maściami trudniej zauważyć rozwijające się zakażenie. Należy również pamiętać o codziennych, niezbyt ciepłych kąpielach;
- zwalczanie gorączki – należy pamiętać, ze w przypadku konieczności zwalczenia gorączki czy pokonania uporczywego bólu głowy, nie stosujemy ibuprofenu, który może zwiększać prawdopodobieństwo nadkażeń skóry. Lepiej sięgnąć po paracetamol;
- dbanie o odpowiedni poziom nawodnienia – picie wody podczas walki z infekcją jest niezwykle ważne;
- izolacja – ospa wietrzna jest chorobą bardzo zakaźną, aby więc nie zarażać innych, konieczna jest izolacja. Szczególnie ostrożni powinny być osoby dorosłe, które nie przechodziły jeszcze tej choroby;
- odpoczynek – dzieci i dorośli powinni odpoczywać, aby wspomóc organizm w walce z infekcją;
- dokładne mycie i przycinanie paznokci – osoba czy dziecko może podrapać się, chociażby przez sen. By uniknąć rozdrapania krostek, należy dbać o stan paznokci.
Ospa u dziecka a ospa u dorosłych
Zwyczajowo ospa wietrzna u dzieci przebiega łagodniej niż u dorosłych. Istnieje szczepionka przeciwko ospie, która pomoże złagodzić przebieg choroby. Ludzie po 18 roku życia i te o obniżonej odporności, które nie przechorowały ospy, muszą unikać kontaktu z osobą chorą. Takie osoby powinny rozważyć szczepienie przeciwko ospie.
Możliwe powikłania po ospie
Ospa wietrzna zazwyczaj przebiega łagodnie, zwłaszcza u dzieci zdrowych. Czasem – zwłaszcza na skutek drapania – może pojawić się zapalenie skóry. U dorosłych te powikłania są znacznie częstsze. Zachorowanie może prowadzić u nich do powikłań np. zapalenia płuc, stawów, a nawet mózgu.
W nielicznych przypadkach (prawdopodobieństwo jest znacznie większe u dorosłych) może pojawić się półpasiec.
Czym jest półpasiec? To choroba wywoływana przez ten sam wirus. Swoją nazwę zawdzięcza temu, że pojawia się na połowie ciała. Ryzyko wystąpienia półpaśca zwiększa się wraz z wiekiem oraz u osób z osłabionym układem odpornościowym. Przyczyny reaktywacji wirusa nie są do końca zrozumiane, ale czynniki takie jak wiek, choroby układu immunologicznego, stres czy terapia immunosupresyjna mogą przyczynić się do rozwoju półpaśca.